Beschrijving: Jocasta: Geregisseerd door Elise Kermani. Met Marty New en Michael Potts. In het toneelstuk van Sophocles hangt Oedipus Rex Jocasta zichzelf op, kort nadat ze erachter komt dat Oedipus zowel echtgenoot als zoon is. In Euripides 'toneelstuk The Fenician Women blijft Jocasta nog een beetje langer in leven om te proberen haar zonen Eteokles en Polyneikes met elkaar te verzoenen, maar steekt zichzelf neer nadat ze elkaar hebben vermoord. Maar in Kermani's Jocasta pleegt Jocasta geen zelfmoord. Ze overleeft na de wederzijdse moorden op haar zoons om een ​​ritueel offer te brengen om Thebe te redden, en om Ares 'oude woede over Kadmos' moord op de draak te stillen. Jocasta verkiest de creatieve daad van het schrijven boven de daad van zelfmoord. Haar rituele daad herinnert zich dat lichaam aanwezigheid is en dat de oorsprong van het schrijven heilige manifestaties van het zijn zijn. Ze keert het taboe om en herstelt het symbolische. Jocasta ontleent zijn oorsprong aan een oud Grieks toneelstuk, maar toont een hedendaagse toestand van ballingschap en communiceert hoe oude oorlogen resoneren voor het moderne Amerika. Jocasta weerspiegelt een historische spiegel van het ijle heden waarin we leven.